Wadi Rum & Ramadan Kareem

Met nog een paar dagen te gaan wordt het tijd stil te staan bij de hoogtepunten van de afgelopen twee maanden...

Drie weken geleden, voor het begin van de Ramadan vertrokken we met een groep van tien richting Wadi Rum, prachtig woestijngebied in het zuiden van Jordanië.
Ramzi en ik dachten dat het wel makkelijk zou zijn om deze trip voor de groep van tien met zijn tweeën te regelen: 2 huurauto's en een camping. Maar het bleek nogal lastig omdat iedereen dat weekend weg wilde voordat Ramadan zou beginnen. Uiteindelijk kregen we via de neef van Ramzi een enorme korting om in een nieuw prive kamp te slapen en besloten Hattem en Owais met hun auto te gaan, fantastisch!
De man die het kamp leidde is een echte Bedoeïne man, Abu Mohammed. Samen met zijn zoons heeft hij het kamp opgezet. Een aantal jaren geleden was hij een van zijn kamelen kwijt en hij kon hem 10 km verder op van het kamp vinden, deze man kent de woestijn op zijn duimpje!
We vertrokken vrijdagochtend 6 augustus met afgeladen auto's naar het zuiden. Wadi Rum is ongeveer 4 uur rijden vanaf Amman en je komt aan bij het visitorscenter waar je een toeristenbelasting van 5JD of 1JD als je Jordaniër bent moet betalen. Op het moment dat we daar aankwamen sprong Hattem voor me neus en beval me om mijn sjaal over mijn hoofd te trekken en mijn mond te houden. Hij had mij als Fedda (Bedoeïne naam, wat "zilver" betekent) geregistreerd en ik was officieel de Wadi Rum binnengetreden als Jordaanse voor 1JD :) Vanaf het visitorscenter namen Abu Mohammed en zijn zoon ons met twee jeeps de woestijn in richting het kamp. Niet te beschrijven hoe mooi en rustig het is. De hoge rotsen zijn indrukwekkend mooi en zover je kan kijken is er geen leven te bekennen, op een paar kamelen na.
Na een uur van de jeeptrip genoten te hebben kwamen we aan bij ons kamp. Dat was tussen de rotsen gelegen en had prachtig uitzicht op de rest van de Wadi Rum. Abu Mohammed zorgde ervoor dat we niets tekort kwamen, alles was geregeld: lunch, diner, ontbijt en een ritje op een van zijn kamelen! Eindelijk heb ik op een kameel door de woestijn gereden! Het was echt geweldig!! 's Avonds nam hij ons ook mee de woestijn in voor de zonsondergang. Natuurlijk raakte ik "ergens" in de woestijn mijn zonnebril kwijt, dat ontdekte ik 10min nadat we in de jeep terug zaten. Abu Mohammed reed terug en liet ons zoeken. Na een kwartier riep hij ons terug en reed hij precies naar de plek waar we gezeten hadden en vond mij zonnebril...ongelofelijk.
Slapen in de woestijn is heerlijk. Je hoort niets, er zijn, op insecten na, geen beesten en ook je ogen komen helemaal tot rust, want niets om je heen beweegt. De lucht is ook schoon en de hemel is prachtig met alle sterren. Kortom je wordt er even heel gelukkig!

Na deze fantastische ervaring splitste de groep zich de volgende dag op in een groep voor Aqaba en Petra. Paul, Simone, Owais, Ramzi en ik vertrokken naar Petra. Daar was de toegang 33JD, maar het was het meer dan waard! We hebben heerlijk gewandeld, geklommen en uren gestaard naar de idioot grote bouwwerken van de Nabateeërs. Het is echt enorm en ik kan er niet bij hoe mensen (en als het al mensen waren hoe ze eruit moeten hebben gezien...) deze stad kunnen hebben gebouwd.. Maar na een paar uur weel vol in de toeristenwereld verlangde ik alweer terug naar de rust en vrede van de Wadi Rum...

De woensdag erop, 11 augustus, begon de Islamitische maand, Ramadan.
En als je dan toch hier bent, dacht ik, waarom niet proberen te vasten?
Voor de duidelijkheid, vasten is naast eten ook tussen zonsopgang en ondergang zonder water.. En dat was uiteindelijk het enige waar ik echt moeite mee had. Door het warme weer heb je sowieso al weinig zin om te eten, maar niet drinken met temperaturen rond de 40graden is lastig. Na zonsondergang, wat wordt aangekondigd met het gebed, eten mensen samen met familie of vrienden, dit wordt iftar genoemd, of ftoer (ontbijt). Door het vasten wordt je je wel heel bewust van wat je eet en drinkt en dat je dat normaal vaak voor lief neemt. Uiteindelijk heb ik vijf dagen gevast en nu nog steeds elke keer als ik iets eet of drink gaat er heel even door mijn hoofd dat ik er dankbaar voor moet zijn. Van de Ramadan nachten heb ik ook intens genoten. Iedereen is op straat en mensen eten voor de zonsopgang de sohor (rond 4 uur), vaak ook met familie of vrienden. Het is echt een periode waarin mensen veel tijd aan hun naasten besteden en veranderen in nachtdieren. De werktijden worden verkort en mensen slapen in het einde van de middag. Ook mijn werktijden werden verkort (10.00-14.00), maar geheel onverwacht kondigde mijn baas aan twee weken op businesstrip te moeten. Hierdoor heb ik de afgelopen weken nog meer van de Ramadan nachten kunnen genieten en veel bij families gegeten. Het wordt overigens wel geaccepteerd als je als niet moslim niet vast, maar openbaar eten en drinken wordt niet gewaardeerd.

Vorige week zijn Iris en Matthijs vertrokken naar Nederland, gisteren Paul en vanavond vertrekt Simone.
Ik besef me steeds meer dat ik dagen hier moet koesteren en dat ook ik zaterdagnacht weer terugga. Dit natuurlijk met gemengde gevoelens.. Heb veel zin om mijn ouders, zusje, Syb en vriendinnen en vrienden weer te zien...maar na deze twee maanden voel ik me hier ook thuis...

Oftewel: niet bij stilstaan en nog even genieten van mijn laatste werkdag en veel om mij heen kijken :)!!

tot snel,

liefs!